Leczenie po oparzeniu

Nazywam się Patrycja Judczyc mam 24 lata i całe życie przed sobą. 1 maja 2024r. zdarzył się nieszczęśliwy wypadek, wybuch biokominka uszkodził ponad 20% powierzchni mojego ciała. Są to oparzenia IIb i III stopnia. Ze względu na stopień i rozległość oparzeń zostałam przetransportowana do Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w Łęcznej. W szpitalu spędziłam 49dni. Przez cały ten czas towarzyszył mi ogromny ból i cierpienie. Ten stan utrzymuje się do dziś. Każdy dzień jest dla mnie wyzwaniem i walką o lepsze jutro, a spór trwa codziennie od ponad trzech miesiecy. Najgorsze są Pytania ludzi nawet tych najbliższych ,,dlaczego jesteś smutna, dlaczego się nie uśmiechasz, miałaś taki piękny uśmiech.'' Nie odpowiadam nic, czuje pustkę. Moje ciało jest pokryte bliznami, które ograniczają mi ruch. W miejscach gdzie mam przeszczepy robią się przykurcze. Ciężko jest mi na co dzień funkcjonować, nie jestem w stanie aktualnie wrócić do pracy. Jedyną szansą na powrót przynajmniej do części mojego dawnego życia są kosztowne rehabilitacje, fizjoterapia, pomoc psychologa, masaże, maści i żele, ubranka uciskowe, które nie są refundowane przez NFZ. Proces powrotu do zdrowia jest długotrwały i może potrwać latami. Jest to dopiero początek mojej walki, przede mną liczne zabiegi, laseroterapie, mezoterapie. Wierzę, że jestem w stanie wrócić do pełnej sprawności, znów uprawiać sport i znów być tą pełną życia uśmiechniętą i przebojową kobietą, którą byłam.